Mijn persoonlijke Route 66

Heel lang staat Route 66 op mijn verlanglijstje en ‘to do’ list van vakantiebestemmingen. Ik heb me vaak ingebeeld hoe tof het moet zijn om die route te rijden en stel mezelf voor op een stoere Harley Davidson motor, leren jack, mijn haren in de wind en dat ultieme gevoel van vrijheid. Mijn motorrijbewijs heb ik. Evenzo een origineel Harley Davidson motorjack en haren die lang genoeg zijn om in de wind te kunnen wapperen.

Niets houdt me tegen. En toch heb ik de wens om de Route 66 te bereizen nog steeds niet omgezet in een actie.

Al mijmerend besef ik me opeens, dat ik wel degelijk de Route 66 aan het doen ben, maar op een heel andere wijze dan ik ooit van plan was. Mijn persoonlijke Route 66 bestaat uit een mentale reis die me meer twijfels dan vrijheid brengt.

Ik zit namelijk in mijn pensioenjaar, eind september word ik 66 en ontvang ik voor het eerst in mijn leven AOW, een soort van basisuitkering voor ouderen in de samenleving.

Oeps, die komt binnen.

Pensioendatum

Natuurlijk heb ik mijn pensioendatum aan zien komen. Ik ontvang al geruime tijd allerlei mailtjes van diverse instanties die me zorgvuldig op de hoogte houden van mijn veranderende ‘status’. Eerlijk gezegd, begin ik na de neiging de mails aanvankelijk te negeren, te wennen aan deze nieuwe en voor mij onwerkelijke  manier van participeren.

Ik mag nu van mezelf eindelijk wat minder uren gaan werken. Helemaal stoppen met werken in mijn eigen bedrijf Frame, dat ik met zoveel liefde en passie samen met mijn partner ruim 17 jaar geleden ben gestart? Nee, zeker niet. Wat wel?

Een stapje terug, het stokje vol vertrouwen doorgeven aan mijn deskundige en bevlogen opvolgers.

Wat ik ga doen?

Mijn persoonlijke Route 66

Ik pak mijn leren Harley jack, stap op mijn fiets, laat mijn haren wapperen in de wind en ga genieten.

En houden van wat er is en nog komen gaat.

Mijn persoonlijke route 66!